Jabbeke kampt op verschillende aspecten met een personeelsprobleem. De oorzaken liggen in het verleden, de gevolgen merken we vandaag.
Toen N-VA Jabbeke in 2012 zijn intrede deed in de gemeenteraad wezen ze terecht op de hoge schuldgraad van de gemeente. Verstandig omspringen met het beschikbare budget is nooit een punt geweest waar CD&V Jabbeke sterk in uitblonk. Om de schuldenlast te doen dalen besloot het toenmalig bestuur om de personeelskosten strikt te beperken en werd dit de hoofdprioriteit in het beleid. Tot op vandaag houdt het bestuur deze beleidsmaatregel aan en dit al een goeie 10 jaar. De schulden zijn drastisch gedaald, maar een dergelijk beleid heeft ook een keerzijde. De strikte beperking van de personeelskosten leidde tot een personeelstekort en een kwaliteitsverlies in dienstverlening.
In een vergelijkende studie kwam namelijk naar voor dat Jabbeke in verhouding het minste personeel heeft in vergelijking met onze buurgemeenten. Zelfs in Zuienkerke is er per inwoner meer personeel beschikbaar. Dat er zich problemen voor doen op verschillende departementen waar de taken eigenlijk niet naar behoren kunnen uitgevoerd worden, zien we terug bij ruimtelijke ordening, milieu, kinderopvang, jeugd, cultuur, groendienst, gebouwbeheer enzovoort. Dat merk je als inwoner wanneer je gebruik wil maken van gemeentelijke dienstverlening.
De werkdruk bij het personeel is hoog. Recent gingen een aantal begeleiders van de buitenschoolse kinderopvang in groep naar de verantwoordelijke om deze werkdruk aan te klagen en te smeken om oplossingen. Mocht het niet zijn van de grote verantwoordelijkheid die deze mensen nemen ten opzichte van uw kinderen, was dit het begin van een staking. Het aantal personeelsleden dat langdurig afwezig is wegens ziekte groeit ook in Jabbeke zienderogen. Een van de gevolgen is het stijgen van de wachttijden om gebruik te kunnen maken van dienstverlening. Soms gebeurt het ook dat een locatie in een ruimte 2 maal is geboekt wat tot ongenoegen en onbegrip leidt. Al reeds ettelijke jaren is er ook een externe dienst die bijspringt voor het groenonderhoud in de gemeente, maar ook dat voldoet niet aan de noden. Beslissingen die reeds een aantal jaren geleden zijn genomen, missen opvolging en raken zo niet gerealiseerd. De versturing van 3 jaar oude facturen van het containerpark toonde het ultieme dieptepunt van dit tekort aan personeel dan weer duidelijk aan voor alle inwoners. De kruik gaat zolang te water tot ze barst. Als er binnenkort niet dringend geïnvesteerd wordt in bijkomend personeel, dreigt de gemeente vast te lopen.
Directie
Onze gemeente werd decennialang geleid door algemeen directeur G. Acke die steeds werkte onder een absolute meerderheid van CD&V / CVP. De persoon had zelf ook een christendemocratisch stempel wat in die tijd niet zo verwonderlijk was. In zijn 35 jarige carrière bouwde hij bijzonder veel kennis op over de gemeente en hoe het beleid werd geïmplementeerd. De stijl van leidinggeven was eerder autoritair en weinig modern wat wel vaker voorkomt in organisaties die weinig dynamisch zijn zoals lokale besturen waar een absolute meerderheid te lang de touwtjes in handen heeft gehad. Toen de algemeen directeur ruim op tijd zijn nakende pensionering aankondigde, leek het toenmalig bestuur daar niet direct mee aan de slag te gaan. Dat is opmerkelijk gezien de wet voorschrijft dat een gemeenteraad niet kan plaatsvinden zonder een algemeen directeur. Wanneer de ultieme datum van zijn pensionering naderde en de directeur aangaf dat er een uiteindelijk een beslissing moest genomen worden, begon er een hobbelig parcours.
Er werd beslist om de functie via interne bevordering open te stellen. Enkel gemeentepersoneel kon zich kandidaat stellen. Daarnaast konden enkel masters in de rechten kandideren, een zeer enge benadering en niet meer van deze tijd. Groen Jabbeke zocht uit en merkte op dat slecht 1 personeelslid in aanmerking kwam voor deze vacature. In grote centrumsteden zoals Brugge, Gent en Antwerpen is interne bevordering vaak aangewezen, omwille van de continuïteit en omdat het aantal mogelijke kandidaten voor de topfunctie voldoende hoog is. In kleine gemeenten als Jabbeke geeft dat een geurtje van favoritisme. We vroegen meermaals om de vacature ook via externe aanwerving in te kunnen vullen, maar werden niet gehoord. Kort daarna werd deze kandidaat ad interim aangesteld, omdat er geen andere keuze meer mogelijk was. Een gemeenteraad kan immers niet plaatsvinden zonder algemeen directeur en het bestuur zette de lokale politiek daarmee de facto schaakmat.
Ondertussen rijpten ook bij een aantal CD&V raadsleden de geesten en werd er intern fel gediscussieerd. De selectieprocedure voor een nieuwe algemeen directeur werd aangepast en er werd voorzien in een zeer professionele jury voor een eerste sollicitatietest. Opnieuw was er slechts een en dezelfde kandidaat die solliciteerde, maar deze slaagde niet voor de eerste van 3 testen en de aanwerving zelf werd noodgedwongen gestopt. Er was immers maar 1 kandidaat. Het ondertussen nieuw aangestelde bestuur met een nieuwe burgemeester en nieuwe schepenen besloot om opnieuw over te gaan tot een interne aanwerving en de selectie te laten organiseren door het vaste selectiebureau van de gemeente waar onze directieleden geregeld komen en intensief mee samenwerken. Sommige potentiële kandidaten voor de functie zaten zelfs in de jury om hun eigen leidinggevende te beoordelen. Dat is ongezien en weinig democratisch. Het vertrouwen van de gemeenteraad in de nieuwe directie is bijgevolg laag en dat is problematisch voor een goede werking van een gemeente. De oorzaak is een totaal gebrek aan urgentie en een gebrek aan ervaring in het nemen van belangrijke beslissingen bij het bestuur zoals het aanstellen van een algemeen directeur die vele politiek carrières zal overleven. Gans dit parcours is een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet.